Çifte Hizmet – I. Bölüm

Uzun ve uykusuz bir yolculuğun ardından sonunda sabah olmuş ve İstanbul'a varmıştım. Ertesi gün olabilecekleri düşündükçe tüylerim diken diken oluyor, her yanımı bir titreme kaplıyordu. Yıllar sonra gerçek manada BDSM den hoşlanan bir bayana hizmet etme imkanına sahip oluyordum. Ama bu, belki de hayallerimde bile kendimden kaçtığım bazı şeyleri gerçekleştirmem için de bir fırsat olacaktı. Daha önce de bayanlara sayısız kez hizmet etmiştim hatta bunlardan bazıları hakikatten sert kızlardı ama bu bayanın yanında bir erkeğin olması bambaşka bir şeydi. İşte tüm bu düşüncelerle sabaha kadar gözümü bile kırpmamıştım.

Saat sabahın 8′i idi ve ben gideceğim yeri bile bilmiyordum. Bu tam anlamıyla bir maceraydı benim için. Bilinmeyene yolculuk… bir kez tanışmış ve konuşmuştuk. Ayrıntılı bir sohbetti ancak, sadece bir sohbetti işte. İkisi de iyi ve kültürlü insanlardı; eğitim seviyeleri, hobileri, yaşam tarzları benimkine yakındı. Ancak bilinmeyen bir yerde bilinmeyen şart ve rollerde birlikte olmak gerçekten ürkütüyordu beni. Ama oraya gitmeme engel olamıyordu. Tamamen içgüdüsel bişeydi herhalde. Hayvanlara özgü bişey. Bunu düşünüp güldüm; öyle ya ben de bi çeşit hayvan sayılırdım neticede. Tabii ki onların gözünde. Birden hastalarım geldi gözümün önüne. Bu defa daha da güldüm. Düşünsenize, beni o halde görseler ne derlerdi acaba? Akşama kadar ameliyatlarını yapan, hemşirelere emirler veren hastalarıyla diyalog kuran biricik doktorları yerlerde efendilerinin ayakkabılarını yalıyor, hemde elleri kolları bağlı vaziyette. Kendim bile gülmüştüm buna. Ama bu benim yaradılışım, fıtratımdı. Bunun önüne geçmem imkansızdı, her köle ruhlu insan gibi…

Bu saatte onu arayamazdım. Öyle ya bir hanımefendi bu saatte rahatsız edilmemeliydi. Bende bulduğum en yakın kafeye gidip saatlerin geçmesini beklemeye koyuldum. Ama geçmiyordu. aklımdan bin bir türlü şey geçiyordu, zira; bu çok bilinmeyenli bir denklemdi; Acaba beni nasıl karşılayacaklar, herhangi bir planları var mı, acaba kötü bişey olur mu, vücudum ne kadar acıya dayanabilir, yapamayacağım bişi isterlerse ne derim ya da bi şey diyebilir miyim… ve daha biçok soru. Neyse saat 10′a geliyordu ki artık dayanamadım ve onu aradım. Telefonu açtığında sesi hiçte uykulu falan değildi erken kalktığı belliydi. Nerde kaldın diye sordu hafif sert bir ses tonuyla. Özür diledim ve ona bulunduğum yeri söyledim. Bana bir yer tarif etti. 1 saat sonra orada olmamı söyledi. Allahım telefondayken bile deliriyordum böle konuşmasına. Hükmedilmek çok hoş bişeydi. Tam 1 saat sonra verdiği adresteydim. Beni orada bekliyordu. Geç kaldın dedi sertçe. Bende buraları hiç bilmediğimi anlattım ve yine özür diledim. Özür dilenmesinden hiç hoşlanmadığını ve bunun bedelini ödemem gerektiğini söyledi hafifçe gülerek. Ben de ceza defterimin zaten kabarık olduğunu buna da razı olduğumu söyledim. Söyledim ama daha önce beni hiç cezalandırmamıştı ki. Telefonda 'tamam cezama razıyım demek' çok kolaydı ama şimdi. Biraz sonra bunların bedelini ödeyecektim. Korku, zevk, heyecan, şehvet hepsi birbirine karışmış maç yapmaya başlamışlardı ruh alemimde. Üstünde hafif diz üstü bir etek, ten rengi çorapları ve orta yükseklikte topuklu siyah ayakkabıları ve bir buluz vardı. tavırlarına bir anlam verememiştim. Çünkü; ne tam bir dominant, ne de telefondaki gibi samimi idi. Tam manası ile ikisinin ortasında bir şeydi. Neyse zaten bunları yargılamak bana düşmezdi.

Yaklaşık 5 dakikalık bir yürüyüşten sonra bir apartmanın önüne geldik. Yolda bana evin kapısı kapandıktan sonra tüm eski konuşmalarımızı unutmamı, o andan itibaren tek görevimin itaat olduğunu söyledi. Bende olur dedim. Başka bir alternatifim de yoktu zaten. Yukarı çıktık. Merdivenden çıkarken gözlerimi ayaklarından alamıyordum. Çıkan topuk sesleri beni uçurmaya yetmişti bile. Eeee yılların verdiği bir açlık da vardı işin içinde. Kapıyı açtı, içeri girdik ve o sesi duydum. Taakk. Kapı kapandı…

O anda gözlerine baktım. Bakışları birden değişmişti. Seni dakikalarca bekleyemem dedi. Hemen ayakkabılarımı çıkar ŞİMDİ. Yere eğildim ayakkabılarını avcumun için aldım. O anda ellerimin üstüne bastı. Yıllar, sana bir efendiye nasıl hizmet edilir unutturmuş anlaşılan dedi. Bir efendinin ayakkabısı ancak o izin verirse ellenebilir, aksi halde ağzının dışında onlara dokunamazsın. APTAL KUÇU KUÇU dedi. Hemen eğildim ve topuklarını ağzımın içine aldım. Onları çekerek çıkarttım ayaklarından. Hoş bir koku yayıldı burnuma doğru. Derin derin kokladım onları. Aferin sana dedi. Ama seninle daha çok işimiz anlaşılan.Ardından bende ayakkabılarımı çıkarttım ve içeri geçtik. Özenle döşenmiş olduğu her halinden belliydi evin. ben yerde dört ayak üzerindeydim. Sertçe; çıkar üzerindeki şu pislikleri dedi. Hakikatten 10 saatlik yolculuk sonrası leş gibi hissediyordum kendimi. Hemen çıkarmaya başladım üstümü. Sadece atlet ve şort kalmıştım. Bunları da mı diye sordum. Oturduğu yerden beni seyrederken birden kalktı ve bir tokat patlattı suratıma. Tabii ki onları da. Ne yani onlar temiz mi. Pis vücuduna değen her şeyi çıkartacaksın dedi. Hemen çıkarttım onları da. Bu kıyafetler içinde yeterince çekici değilsin sana daha güzel bişeyler giydiricem dedi. Ama öncelikle iyi bir temizlik şart dedi. Efendin seni bu halde görürse yüzüne bile bakmaz…

Çırılçıplak kalmıştım odanın ortasında ve dizlerimin üstündeydim. o ise kanepeye oturup bacak bacak üstüne atmış beni süzmekteydi. Şimdi git ve duş al, 10 dakika içinde seni ayaklarımın dibinde görmek istiyorum dedi. Koşarak banyoyu aramaya başladım, bulduğumda hemen suyu açıp soğuk suyla duş yaptım. yarı kuru yarı ıslak koşarak onun yanına gittim ve diz çökerek ayakları önünde başımı yere dayadım. Aferin kuçu kuçu şimdi biraz adama benzemişsin dedi ve ekledi; ama biz senin adama benzemeni istemiyoruz ki diye ilave etti. Seni biraz değiştirmemiz gerekecek bakalım neler yapabiliriz. Ben duşdayken getirdiğini anladığım çorapları uzatarak giy şunları hemen diye bağırdı. İkiletmedim ama giymekte zorlanıyordum. O ise ben zorlandıkça ya tekme atıyor yada ensemi tokatlıyordu. Neyse sonunda giyebilmiştim. Siyah renkli orta kalınlıkta bir çoraptı. Alt taraf tamam dedi. Ama bu iğrenç suratını ne yapacağız. Ayağa kalktı ve ayağının altına aldığı suratımı ezmeye başladı. Ayakları o kadar yumuşak o kadar zarifti ki, özel bir bakıma tabi tutuldukları belliydi.Ben iki büklüm olmuştum ama tüm ağırlığını vermeye devam ediyordu. Şakak kemiklerim yerinden fırlayacak zannettim. Sonra odadan çıktı, ama girmesi de bir oldu. Elinde bir çanta ile geri dönmüştü. Çantayı açtığında içinden envai çeşit makyaj malzemesi çıkıverdi ve başladı özene bezene makyaj yapmaya. Her gözümü kırptığımda veya istemediği bir hareket yaptığımda olanca gücüyle vuruyordu. Makyaj bittiğinde; İşte şimdi bişeylere benzedin kuçu kuçu dedi. Ardından boynuma bir tasma geçirdi ve ellerimi arkadan sımsıkı bağladı. Tasmanın ucunu ayaklarının altına aldı ve cep telefonuyla konuşmaya başladı. Konuştuğu arkadaşıydı.

- Hayatım, nasılsın? … Geldi geldi şu an ayaklarımın altında sefil sefil duruyo. Görsen öyle güzel oldu ki HaHaHA… Kahvaltıyı hazırlıyorum hadi hemen gel seni çok özledim…

ve kapattı…